Kendime ve akranlarıma,
Yıllarca en iyisi olmak için yetiştirildin. En iyi okullara hazırlandın, onlarca sınav geçtin, belki de ilk ona girdin. Belki birinci bile oldun. En bolundan aktivitelere hazırlandın, İngilizce, Almanca, Fransızca derken kendini yabancı dillerin ortasında buldun. Becermesen de sürekli farklı sporlar denedin, müzikle haşır neşir olmaya çalıştın, boğuldun durdun.
Öğretmenlerle aranı hep iyi tutmaya çabaladın, örnek öğrenci olmaya, notunun sonundaki 3,5’u bir üst nota yuvarlamaya, gözde öğrenci olmaya… Belki de oldun. Belki de belli bir konuda sınıfının, okulunun, hatta akranlarının en iyisi hâline bile geldin. Sadece bilmiyordun.
Hep yarıştırıldın. Sınavlarda başkalarından daha yüksek bir skor tutturmaya, en yüksek bursu kapmaya, en iyi okullara gitmeye, en fazla bilgi sahibi olmaya hazırlatıldın. İstemesen bile gerekli olduğuna inandığın şeyleri yaptın durdun. Bazen kazanamadın yarışları ama zaferlerin de oldu. Akranlarını geçtiğin, burs sınavlarını kazandığın, ailene “gurur duyacakları bir evlat” verdiğin de oldu. Pohpohlandın, en iyisi olduğuna inandırıldın, bir bakıma kandırıldın.
Hak ettiğin o en iyi üniversitede, hayal ettiğin o akademide okuyor, geleceğini garantilemeye çalışıyorsun şimdi.
Bir şeyler farklı geliyor mu?
Kendinle aynı çalışkanlık ve azimdeki insanların yanına düştün. Sen ne kadar çabalıyorsan onlar da o kadar çabaladı, sen birinci olmaya çalıştıkça onlar önüne geçti. Hep yarıştırılmış, en iyisi olmaya resmen endekslenmişken kendini o kör çukurun içinde buldun. O göz bebeği öğrenci, “a star” çocuk değilsin artık. Evet, hâlâ zekisin, çalışkan ve azimlisin. Sadece en iyisi değilsin. Belki de hiç olmayacaksın. Sıradan, çalışkan bir öğrencisin artık.
Biraz bunaltıyor bunları duymak, farkındayım. Bazılarımıza gerçek gibi de gelmiyor. E alıştırıldık çünkü. Ben biraz da buna değinmek istedim aslında.
.
Bazılarımız yıllarca eğitildik, yarıştırıldık ve kazanırsak/kazandığımızda pohpohlandık. İyi geldiği için de döngüyü devam ettirmek için de uğraştık. Şimdi çoğu akranımda gördüğüm (benim de yaşadığım) ani bir şok. İşler artık alıştığımız gibi yürümüyor ve belki de hiç yürümeyecek. Her zaman çalışacak, iyi yerlere geleceğiz ve kendimizi aynı süreçten geçmiş, başarılı insanlarla yarışıyor bulacağız.
Biraz zor, evet, aniden o lisede aldığınız takdirler yok olmuş, artık âdeta revaçta değilmiş gibi hissediyorsunuz. Bazen tüm çabalarınızın boşa gittiğini bile düşünür durumda oluyorsunuz.
Bu yazıyı yazma amacım, akranlarıma bir hatırlatma yapmak.
Bu yazdıklarımla kendinizi bağdaştırıyorsanız, bir noktası bile tanıdık geliyorsa ve gerçekten değersiz hissediyorsanız bilin ki yanılıyorsunuz. Şu an aslında geçmişteki çabalarınız ve çalışkanlığınızın meyvelerini alıyorsunuz. Üzerinizdeki ağır yük, sizi ileri taşımak ve geçmişteki çabalarınızı test etmek amaçlı. O yüzden durmayın, çabalayın ve çalışın. Lisede (öncesinde veya sonrasında) aldığınız hiçbir unvanın boşa verildiğini düşünmeyin. Uğraşın ve uğraşlarınızla yükselin.
Fotoğraf @ Max Pixel