Eksi Kırk

Tutuklaşıyor ellerim

Birdenbire

Ve aniden

Gözlerinin hatırasında

Bozuk paralarla dolu

Bir kuyu

Dökülüyor gözyaşlarım

Bozuk dileklerle dolu

Gökyüzünde bir kuyu

Tutuklaşıyor ellerim

Birdenbire

Ve aniden

Seni özlüyorum

Olduk olmadık

Ve durduk yere

Gökyüzünde bir kuyu

Karanlığında sen

Aydınıma çık diye

Bozuk paralar atıyorum

Gözlerinin hatırasında

Kıvranarak donuyorum

 

Zira hava eksi kırk

 

Soğuk havalardan nefret ediyorum

 


 

Bir şaire “Bu şiiri kime yazdın?” sorusunu yönelttikten sonra eğer ki “Kimseye. Şiirlerim hayal gücümün ürünüdür.” tarzı bir cevap alırsanız bilin ki pek de dürüst bir şairle karşı karşıya değilsinizdir, çünkü her şiirin öyle ya da böyle geçmiş bir hikâyesi vardır. Şiirin öz geçmişini okuyucularıyla paylaşıp paylaşmamak da evvela şiiri hayata geçiren şairin bileceği bir iştir. Ben ise bu şiiri satırlarıyla birlikte kendi hikâyenizden bir şeyler bulabilmeniz umudu ile paylaşıyorum sizlerle.

 


Fotoğraf için tıklayınız.

Yorum bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir