Her sabah bir korkuyla uyanırım
Sevdiklerimi kaybedeceğim gün, bugünmüş diye
Bilirim her şey geçer
Yoktur bu âlemde sabit bir şey
Olaylar, insanlar ve duygular hep bizi terk eder
Yine de üzülmeden edemez yüreğim
“Gesi Bağları” şarkısından bir söz gelir kulağıma
“Ölüm varsa bu dünyada zulüm var”
İşte bitmez insanın uğradığı zulüm
Kimi evladını koyar toprağa
Kimi annesini babasını
Hayat devam eder elbet, hiçbir ölüm durduramaz zamanı
Yalnız canından can kaybeden, gömdükleriyle girer mezara
Yaşayan ölü derler, bilir misin?
İşte bu en çok uyan sözdür o insanlara
Acı deriz, keder deriz yetmez anlatmaya
Konuşarak, dinleyerek anlayamaz insan söyleneni
Yıkılan evler kalır geriye
Paramparça olmuş anılar
Koca enkazdan gelecek bir ses
İşte o sese bağlanır tüm umutlar
Ve gelmediğinde o ses
Yaşayan ölüler bırakır ardında
Fotoğraf: FreeCreativeStuff, Pixabay.