İrili ufaklı tek katlı evler,
taşları kırık kaldırımlar,
küçük bahçeler,
yıkık duvarlar,
solgun çiçekler,
kuru topraklar.
gökyüzü renksiz,
yaşam görüş mesafesiz…
…
…akmasız sularda boğulurken varlığım,
durgun bir yüze sordum onu,
gerçeğe sızdı düşlerim uykularımdan,
bilincimin deliklerinden ruhuma aktı imgeleri.
Boğuk gökler altında yoğuşurken varlığım,
Y. Sokağı gözyaşı döker bir çift buğulu göz için,
ne zaman geçsem o insansız sokaktan,
benliğime doğrulur apansız depresyon yağmurları.
Y. Sokağı kaldırımlarında eriyip akışırken varlığım,
Kaya’nın gözünden iki damla yaş akıyor,
yüzeyde akıp giden varlığıma karışıyor,
yıldızlar utancından,
yapraklar kasvetinden,
kayıp düşmüyor.
Ben, ne zaman geçsem o ağlamaklı sokaktan,
yankısız çığlıklar içimde sayıklıyor,
Kaya, durmaksızın mezarını arıyor,
gökte bir düş aylası, asılı duruyor,
hissedilebilecek tüm duygular,
Y. Sokağında mahsur kalıyor.
Düşmesiz yıldızlara uzansa bile varlığım,
çatlakları ruhumun, sevgi ile dolmuyor,
Y. Sokağında hâlen,
bulut parçaları, yıldızları örtmüyor,
Kaya’nın puslu şiiri sönmüyor.
lunar orbit, 20.03.2021
Kaynakça
Çanca, K. (1996). Y. Sokağı. Pygmalion (Kıbrıs Türk Sanatçı ve Yazarlar Birliği).
Korkmazel, G. (2010). Kaya Çanca Yaşamı ve Eserleri. Pygmalion (Kıbrıs Türk Sanatçı ve Yazarlar Birliği).
Fotoğraf için tıklayınız.