kendini aç,
yeteri kadar aç
fakat hepsini,
bir anda açma
çok hızlı ve çok fazla konuştuğunu bilmenin en güzel,
en isabetli yolu,
kalbinin hızlı hızlı atıp seni susturması,
düşüncelerinin bir anda kilitlenip boğulmasıdır
eğer sen,
her boşluğu ve kelimelerin kifayetsiz kaldığı her anı,
konuşarak doldurmaya çalışıyorsan,
bazı anların o dokunulmaz güzelliğini mahvedersin
eğer sen,
her an bir konuşma ihtiyacı duyuyorsan,
işte tam da o an,
fazla konuşmuş olduğun andır
her zaman hislerini dile getir,
hislerin hakkında konuş,
çünkü eğer gizli kalmaları gerekseydi,
sen şu an onları hissetmiyor olurdun,
ve her his bir işaret,
bir eyleme sebeptir
onca konuşmanın, gürültünün arasında,
sessizlikte de o aradığın huzuru bulmayı bil
çünkü iki insan,
belki de en çok o sessizlikte bir şeyler paylaşır
ve eğer bir insan,
senin en küçük detaylarını, zaaflarını bilmeyi hak ediyorsa,
zaten o noktaya gelmek için çabalayacaktır,
çabalamayan insana gelince,
bırak o yerini daha yolun başındayken kaybetsin
ve eğer bir insan,
seni heyecanlandırıyorsa başka hiç kimsenin heyecanlandıramadığı kadar,
ama en önemlisi,
sana heyecandan başka bir şey, besleyip büyütecek bir sevgi kazandırdıysa,
bunu karşılıksız bırakmamalısın
çünkü gerçek ve sağlıklı olan hiçbir ilişki, tek taraflı değildir
çünkü aslolan bu histir, gerisi teferruattır.
Not: Bu şiir, yazarın kendisine aittir. Tabella için yazarın kendisi tarafından İngilizceden çevrilmiştir.