Sigaradan sararmış bir çift parmak,
ve dinginleşen o ses tonunda,
son sürat kaybolmak…
O ruha değip de dertlenmiş,
onlar,
binler,
yüz binler…
Bilemediniz,
izmaritlerin mirası değildi,
o parmaklarda yer eden,
o alıkonulamaz düşüncelerdi,
izmaritlere miras edilen;
düştükçe erişilemeyen,
düşündükçe dertlendiren…
Aynı izmaritler, yeltenmişler acılarından tutmaya,
bir nebze kala, yerle yeksan olunmaya…
Varlıktan evvel küslük,
kavuşmadan ayrılmışlık,
kırılgan ama aldırışsız dalgalanış,
bir sicime dizilmiş onca yaşanmışlık…
O kurşun kadar katı,
renksiz akşamında Lefkoşa’nın,
öfkeyle parladı hüznü,
ruhunun yüzeyinde,
yüzünde,
gözünde,
gökyüzünde…
Gelmezdi, gelmedi her ruha ağır,
gerçekten, ne uğruna çekilmişti bunca kahır?
Savaş ve mirası duymak için yapılmamış kulaklar…¹
Kırk yediye iki,
“kulaklarım, kulaklarım” çığlığına ise yine iki…
Bir vakte kadar,
evvel zaman, kalbur saman, kalmıştı ki,
savaş acılarından tekrar bunalmaya,
bir nebze kala yerle yeksan olunmaya…
Her şey herkesleşti,
Herkes her şeyleşti…
Tunçtan bir örs yeryüzünden düşse,
Ulus Spinoza’ya, Spinoza Tanrı’ya erişse (?)…
Şeyler gördüm geceleri,
o mermerden olma,
yekpare suretlere, isimlere
sitemler savuran,
Dertler yanan…
Bazı ruhlar dayanır,
bazı ruhlar dayanmaz…
Bir daha o akşamki gibi yağmur yağmaz (?)…
Sor tanrı’na hüznün üstesinden ne gelir,
“ölüm” desin sana, üstesinden ancak gelir…
Gelindikten sonra üstesinden, o meşhur hüznün,
bir iki resim kalır bize sönük,
birkaç dize kalır sonra puslu,
bir kumgüzeli² kalır hatırımıza,
bir de ardından yazılanlar,
Ne demişti ardında kalanlar?
“O kadar kırılgan ve hüzünlüydü ki,
Ölüm ancak üstesinden gelebildi.”³
Oysa, çok iyi bilmekteydi,
gitmekte olduğunu,
bir nebze bile meğer yokmuş,
ve evet, yerle yeksan olunmuş!
14/07/2019.
Ulus Hoca’nın 12. ölüm ve 59. doğum günü anısına!
Referanslar
1, 2 Baker, Ulus. Yüzeybilim Fragmanlar. (Körotonomedya’dan alınmıştır).
3 Çiğdem, Ahmet. (2011). Ulus Baker’i kaybedeli dört yıl oldu. Birikim.