Karantinada geçen bir haftanın sonunda internete ulaşmak için balkonda rüzgâra karşı direndiğim bir Alsancak akşamı. Bir virüse karşı savaş veren toplumun dertli bir parçasıyım. Birçoğumuz gibi ben de bu savaşın sonucuna karşı pek de ümitli değilim.
Aklımdaki en büyük soru: Hükûmet haftalardır bu virüsün yayılmasını önlemeye çalışırken gerçekten de bu virüs eğer yayılırsa olacak olanlar için önlem alıyor mu? Yeteri kadar solunum cihazımız var mı? En kötü senaryoya hazır mıyız?
Hiç öyle görünmüyoruz.
Ulaşılması güç destek hattı 1102’ye ulaşıp yanlış bilgi almak mesela. Ya da Sağlık Bakanlığının onaylamadığı öğrenci yurduna karantina altına girmesi için insan yollamak.
Birtakım anlamsız açıklamalar ve birtakım anlamsız kararlar. Birçok insanı tedirgin eden, kışkırtan, korkutan ve hatta sindiren günler.
Bu arada spor askıya alındı tabii, vizyondaki filmler askıda, okullar askıda, her şey askıda ama hayat değil. Hâlen yaşıyoruz.
Konuşacak pek bir şeyimiz de yok, olmadığı gibi konuşmaya mecalimiz de yok. Bulut gibi süzülüyoruz âdeta. Ne zaman hasta olacağız ya da hasta olacak mıyız ya da bu virüsü kaptık da fark mı etmedik… Bilemiyoruz.
14 günlük karantina uzar mı? Eve ne gün gideriz? Eve gitsek ne gün çıkarız? Sevdiklerimizi ne zaman görürüz? Bilmiyoruz.
Ortada bir savaş var. Bizim ordunun generali kim bilmiyorum ama son gelen emirler neyse aynen uyguluyoruz. Tek dileğimiz bu savaşı bu emirlerle kazanabilmek. Biz bu savaşı kazanalım da sokağa çıkmasak da olur, yeni filmleri izlemesek de, biraz daha top oynamasak da.
Bu savaşta başka türlü savaşmak lazımsa ona da varız. Gerekirse sokağa çıkar yaşlılarımız için alışveriş yaparız, çöp toplarız, hastanenin işlerine koşarız. Ne de olsa hayat devam ediyor. Nefes aldıkça direnmeye devam etmeli, mücadeleyi sürdürmeliyiz.
Bu virüs nereden ve nasıl çıktı tartışılır belki ama bu birkaç çıkar gruplarının bir ordu genci piyon gibi öne sürdüğü ateşli savaşlardan çok, millî ve dinî duygular ile değil; insani duygular ile sürdürülen bir insanlık savaşı.
Ve bu savaş belli ki daha da kızışacak ve belli ki daha çok savaşçıyı muhtaç kılacak. Hayat devam ettikçe savaşmaya devam edeceğiz. Bakalım sonu ne zaman gelecek…