Genellikle yazılarımda “Nasıl mutlu, huzurlu olunur?” ya da “Nasıl kabullenilir?” gibi konulara yer vermişimdir. Bu hafta bir değişiklik yapmak istiyorum ve “Nasıl mutsuz olunur?” ya da “Kendimizi nasıl depresyona sokarız?” gibi başlıklardan bahsetmek istiyorum.
Depresyona girin ya da mutsuz olun diye değil. Bunların iyi ya da kötü olduğundan da değil. Hep tam tersini, iyi hissetmek için yapmamız gerekenleri yazdığımdan amacım bazı olaylara, düşüncelere ve hareketlere dikkat çekmek sadece. Ha bunları yapınca illa huysuz, mutsuz ya da depresyonda olursunuz da demiyorum çünkü bunun kararını verecek kişi de ben değilim.
Bana göre en başta insanın kendini izole etmesi geliyor. Kendini izole etmek, yalnızlığa kaçmak, insanlarla iletişimde olmamak… Tabii böylelikle ancak izlediklerimize ya da kendi kendimize gülebiliriz. Herhangi bir olumlu duygu yaşamadan devam ederiz. Hâlbuki arkadaşlıklarla ve düzenli arkadaş görüşmeleriyle desteklendiğini, sevildiğini, saygı duyulduğunu hisseder insan.[1] Aşırı yalnızlık aynı zamanda mental sağlımıza iyi gelmeyebilir.
Spora gitmeyerek de hem fiziksel hem de zihinsel hastalığımızı etkiliyoruz. Spora gidildiğinde zihindeki serotonin seviyesi artar ve bu da daha iyi hissedilmesini sağlar. Gidilmediğinde ise kendimizi hiçbir şey yapmıyormuş gibi hissedebiliriz. Bunlar da modumuzu düşürür. Çünkü sonrasında kesin bir suçluluk ve baskı yükleriz kendimize, “Spor yapmalıyım yoksa kilo alırım ve şişmanlarım, vücuduma hiç iyi bakmıyorum.” gibi şeyler…
Bu gibi şeyler tabii üst üste gelince geçmişte yapmış, ve yapmamış, olduğumuz şeyleri daha da düşünüp kendimize drama da yaratınca hepten bir depresiflik ortalığı sarabilir.
Geleceği düşünüp kaygılanmakla da üstüne tuz biber ekleriz. Üstüne üstlük bir de kendimizi yargılamak gibi huylarımız da bulunmakta. Bu tarz davranışlarla hem kendimizi kötü hissetmeye hem de mutsuz olmaya iteriz. Bu düşünceler aşırıya kaçtığındaysa hayatımızın artık böyle geçeceğine kendimizi inandırırız.
Kendimizi yargılamanın yanında özellikle kontrol edemeyeceğimiz ya da daha doğrusu, bize direkt olarak bağlı olmayan ve elimizden bir şey gelmeyen durumlarda kendimizi suçlarsak yine kendimizi mutsuz ederiz.
Pozitif düşünmek bu tarz duygu ve düşüncelerden bizi kurtarmaz, kurtaramaz. En kötüsüne hazırlıklı olmanın yanlış bir yanı yoktur ve hayal kırıklığını aradan elemiş oluruz. Fakat her şeyi olduğu gibi değil de en kötü şekilde düşünüp kabullenirsek kendimize eziyet etmekten başka bir şey yapmayız.
Özetleyecek olursak, bence mutsuz olmanın yolları aşağıdaki gibidir:
- Kendimizi yalnızlığa itmek.
- Sosyalleşmemek.
- Spor yapmamak.
- Gelecek kaygısı yapmak.
- Geçmişi fazla düşünmek.
- Kendimizi suçlayıp yargılamak.
Evet, artık elinizde mutsuz hissetmenin yolları listesi var; bu listeyle ne yapmak istediğiniz size bağlı. İyi haftalar diliyorum.
Referanslar
[1] Collins R. (2016). Exercise, Depression, and the Brain. Healthline.
Görsel için tıklayınız.